07 okt column belletje trekken

Column belletje trekken

door: Auke Klijnsma

Ik heb niets te verbergen en ik maak me zorgen wat er met al mijn data gebeurt. Ik maak me vooral zorgen omdat ik niet precies weet wat ermee gebeurt. Natuurlijk deel ik mijn gegevens, er is altijd wel een argument om dit te doen. Boodschappen bij de supermarkt worden goedkoper, ik wil een bepaalde app graag hebben, camera’s maken de wereld veiliger en google is echt wel handig. Ik maak me zorgen omdat argumenten tegen de dataficering en voor privacy altijd te kort lijken te schieten. Een voorbeeld.

In een wijk in Almere heeft het ministerie van veiligheid en justitie camera’s verstrekt om het diefstalprobleem aan te pakken. De geinterviewde buurtbewoner is blij, ze voelt zich veiliger. Dit is een duidelijk verhaal. Natuurlijk wil ik ook een beetje privacy opgeven om te voorkomen dat mijn huis wordt leeggeroofd. Kun je dan nog tegen camera’s zijn?

Wat zijn steekhoudende privacy-argumenten die ik kan opvoeren tegen camera’s? Wetgeving? Vanuit wetgeving mogen camera’s aan de deur worden opgehangen zolang ze niet teveel voorbijgangers filmen. Welke voorbijganger is teveel? De deurwaarder, een blowende puber, belletje trekkende kinderen, een twaalfjarig zoenend buurmeisje, een vreemdgaande overbuurman? En wat te vinden van een pizzakoerier? Doet hun privacy ertoe?

Een belangrijker argument is dat ik niet weet waar de camerabeelden terecht komen. Ik weet dat alle beelden van de 350 camera’s kort worden bewaard in een politiesysteem en ik weet dat de bewoner de data kan downloaden en er dan alles mee kan doen.

Nu is het niet zo dat ik de politie niet vertrouw, maar toch, stel dat criminelen dit systeem hacken en al deze data bemachtigen? Die weten precies waar camera’s hangen en waar niet, wanneer ik wel en niet thuis ben, welke auto ik rijd en of ik chantabel ben. Niet leuk.

Ook niet leuk is als een toch al irritante buurman mij op een buurtfeestje filmbeelden laat zien van de deurwaarder die bij mij langskomt of verhaal komt halen over het gedrag van mijn belletje trekkende kinderen.

Mijn tegenargumenten zijn niet sterk. Ik weet het. Ik kom niet verder dan een steldat verhaal over criminelen en belletjetrekkende kinderen.

En toch maak ik me nog steeds zorgen over wat er met al mijn data gebeurt. Het voelt niet goed. Al is het alleen maar omdat mijn kinderen van mij best mogen belletjetrekken. Ik leer ze nu hoe belletje-te-trekken in 2019. Ik leer ze hoe ze de camera kunnen hacken van mijn irritante buurman.