De simpele vraag of je een oproepkracht – iemand die met een 0-urencontract in dienst is bij een organisatie – moet doorbetalen tijdens een lockdown is niet eenvoudig te beantwoorden. Ik kan moeilijke dingen goed uitleggen, in Jip en Janneke taal. En ik ben 20 jaar actief in het HR vak, dus ik heb er wel een beetje verstand van. Maar het vraagstuk of je een oproeper moet doorbetalen als je hem door de lockdown niet meer oproept, kan ik niet uitleggen, of beter gezegd is eigenlijk niet uit te leggen.
Hoe werkt het?
De eerste 4 dagen dat de medewerker is ingeroosterd, moet je doorbetalen. Dit zegt wet WAB.
En daarna?
Daarna geldt in principe: geen werk geen loon.
Hoe zo in principe?
Je mag als werkgever dan besluiten de salarisbetaling te stoppen.
Maar?
De flexwet zegt dat als een oproepkracht zijn uren claimt dat je dan wel moet betalen.
Wat betekent dit?
Dit betekent dat je de uren die de oproeper de laatste 3 maanden gemiddeld heeft gewerkt, moet doorbetalen.
Maar dus alleen als de oproeper er om vraagt?
Juist. Dan kun je dat niet weigeren.
Moeten we als werkgevers dan niet meteen al besluiten de oproeper gewoon door te betalen?
Dat is aan de werkgever
Ik vind dat we gewoon moeten doorbetalen, maar hier zijn niet alle collega-managers het vaak niet mee eens. Ik kan ze niet overtuigen. Een oproeper heeft dan dus na 4 dagen geen inkomen meer…
Kan die oproeper dan geen WW aanvragen?
Dat kan wel, maar dat krijgt hij niet, omdat hij eerst zijn inkomen moet claimen bij zijn werkgever.
En als je gaat reorganiseren, welke rechten heeft de oproeper dan?
Als je als organisatie echt moet reorganiseren, wordt het nog ingewikkelder met die oproepers. Maar dat is een volgend hoofdstuk.
De arbeidsmarkt is spannender dan ooit. De economie krijgt een knauw. Hoe dan ook: bedrijven zullen gaan reorganiseren. Wat betekent dat voor de arbeidsmarkt? Wie wordt ontslagen? Welke mensen zijn kwetsbaar? Wie worden beschermd? Wat is de impact van ontslag? Hoe ga je daarmee om?
Crisis, ontslag en reorganisaties maken veel los en hebben een grote impact op mens en inkomen. Juist als het economisch spannend wordt, worden weeffouten in het systeem van arbeid zichtbaar. De casus van de oproeper maakt dat al wel duidelijk. Waarom zijn uitzendkrachten en zzp-ers rechteloos terwijl lange dienstverbanders veel beter zijn beschermd? Is dat eerlijk? Wat betekent dit voor jong talent dat nog weinig ervaring heeft maar wel barst van de energie? Welke rol spelen vakbonden bij deze weeffouten? Hoe kan het zo zijn dat juridische waarheden de menselijke maat tekort doen? Als je deze weeffouten doorgrondt, dan weet je dat arbeid in Nederland anders moet worden georganiseerd; dan weet je hoe je menselijker kunt zijn als je moet reorganiseren.
Laat deze crisis een les zijn. Laat het een startpunt zijn voor een nieuwe vorm van het organiseren van arbeid. Het is echt nodig. Voor nu en – belangrijker nog – voor de volgende generaties.
Wil jij jouw mening delen? #werk komt graag met je in contact voor een interview of ronde tafel discussie. We willen artikelen maken, bundelen en publiceren om dit onderwerp eens goed met elkaar uit te diepen en een concreet advies te ontwikkelen op de toekomst van arbeid.